All alone up in the North!
Blijf op de hoogte en volg Tim
28 November 2012 | Oeganda, Lira
Itye ni ngo! (hallo!)
Inmiddels is het al weer een tijdje geleden dat ik iets gepost heb. Dit is niet omdat ik er geen zin in had, maar gewoon omdat er niet veel te vertellen was.
Vorige week hebben we veel aan de marathon gewerkt. Het promoten ervan moet nu echt gaan gebeuren omdat mensen moeten gaan registreren. Hoewel het veel op de radio is weet nog niet iedereen dat er een marathon komt. Adicho vertelt ook al drie weken dat de banners komen, maar er is nog steeds niks. Dus mensen kunnen het alleen op facebook zien en heel veel mensen hebben geen computer of internet dus missen het dan. Dat wordt dus nog spannend!
Sjors is ziek :(
Woensdag (vorige week) vertelde Sjors me dat hij niet echt lekker was en dat hij vroeg naar bed zou gaan. Na een slechte nacht wilde hij donderdag graag naar Kampala. Hij liep al een aantal dagen met een ontsteking rond, maar de vrees voor malaria, of een andere tropische ziekte was sterk aanwezig. De donderdag zou een medewerker van Eye4Africa (stagebemiddelaars) ons kantoor komen bezoeken. Gewoon om ons te zien en om Adicho weer een keer te spreken. Na het gesprek vertelden we het verhaal en omdat zij die dag nog terug naar Kampala moesten, konden we met hun mee terugreizen. Voor Sjors was dit dé uitkomst omdat hij inmiddels nog zieker was geworden. Gelukkig had hij de rit overleefd en zijn we de dag erna naar ‘the surgery’ gegaan.
Gelukkig konden ze snel zeggen dat het geen malaria was, Uiteindelijk bleek dat hij was gestoken door een giftige spin. De beet was gaan ontsteken en moest behandeld worden. De eerste dagen kreeg hij antibiotica en werd de wond dagelijks schoongemaakt. Na het weekend werd het schoonmaken twee keer daags waardoor hij dus doordeweeks in Kampala moest blijven. Inmiddels gaat het gelukkig beter met hem.
Terwijl Sjors het hele weekend in Kampala is gebleven, ben ik wel naar Jinja gegaan waar de hele groep naartoe ging. We hadden een feest van vier jarigen en we hadden afgesproken om te gaan mountainbiken en te zwemmen. Het mountainbiken was echt een succes, lekker even erop uit en daarna lekker zwemmen. Heerlijk, de eerste keer in een zwembad geplonst in Uganda!
Het einde van het weekend betekende dus voor mij dat ik alleen terug naar Lira moest. Het is niet heel erg om zes uur alleen in een bus te zitten, maar de hele week alleen in Lira is toch wel raar. Iedereen vraagt waar Sjors is, en als ik vertel dat hij ziek is, dan zegt iedereen ‘sorry’. Wat betekent dat ze meeleven met hem. Ik heb al zoveel ‘sorry’s’ gehad, dat ik gestopt ben met tellen.
Busreis
Zoals gebruikelijk reizen we dus elke zondag terug naar Lira. Alleen was het afgelopen zondag geen ’we’. Zoals gezegd bleef Sjors in Kampala en stond ik er alleen voor. Gelukkig reed de buschauffeur redelijk rustig en ben ik maar één ongeluk tegengekomen, in tegenstelling tot de week ervoor toen we een touringbus tegenkwamen die zodanig bewerkt was dat hij minimaal een paar keer over de kop moest zijn gevlogen. Ook werden we toen tijdens het inhalen afgesneden door een fueltanker en als klap op de vuurpijl, een kilometer of honderd verder, werden we nogmaals geconfronteerd met een pick-up die over de kop was geslagen. Zo’n Pick-up is vaak het enige goedkope vervoersmiddel waarbij 30-50 man achterin de bak staan. Helaas is het bij deze fout gegaan en dat was ook te zien aan het aantal lichamen wat naast de omgeslagen truck lag. Je wilt niet kijken, maar doet het automatisch. Heftig. Tijdens deze trip zaten we ook nog is op stoel één en twee....Jawel, naast de buschauffeur. Toen we in Lira aankwamen, en we vaste grond onder onze voeten hadden, zeiden we tegen elkaar dat we nog zo min mogelijk op en neer gingen en dat we in ieder geval niet meer voorin gingen zitten. We realiseerden ons dat het reizen, op welke manier dan ook, echt veel risico’s met zich mee brengt.
Afsluiting van een schooljaar
Deze week beginnen de zomervakanties waarbij het schooljaar vaak afgesloten wordt met activiteiten en uitreikingen als ‘beste klas’, ‘beste student’ etc. Omdat we natuurlijk onze marathon moesten promoten zijn we naar een school geweest waar een dergelijke afsluiting was. Overal werd soda uitgedeeld en er was volop muziek. Op een groot podium werd drama gespeeld, dansjes gedaan en muziek gemaakt. Zo ook een traditionele dans door de leraren. Echt heel gaaf om te zien. Stel je voor, meer dan duizend zwarte mensen zitten te kijken naar een voorstelling en dan loopt er één(!) witte doorheen met een camera om alles te filmen. Doordat ik me toch wel als Ugandan gedroeg (zoals begroeten in Lao-language) kreeg ik al snel soda in mijn hand gedrukt en mocht ik recht voor het podium alles filmen en meekijken. Echt de perfecte plek. Na de voorstellingen hebben Adicho en ik ons zegje gedaan en werden we gefilmd waarna we wat vragen kregen van de Ugandese krant, ‘New Vision’. Na onze speech hebben we een aantal studenten ondervraagd en hebben we één student geïnterviewd voor het onderzoek wat Sjors en ik moeten doen. Ondanks dat ik het op dit moment even alleen moet doen, gaat het nog steeds erg goed. Volgende week kan ik gelukkig alles weer samen met Sjors doen! ;)
Het me gelukt om het verhaal wat korter te houden! Toch? De verhalen werden namelijk steeds langer wat het onaantrekkelijk maakt om te lezen. Voor nu is het weer even genoeg. Ik laat over een weekje of anderhalf, waarschijnlijk na de marathon, weer een berichtje achter.
Groetjessss
Inmiddels is het al weer een tijdje geleden dat ik iets gepost heb. Dit is niet omdat ik er geen zin in had, maar gewoon omdat er niet veel te vertellen was.
Vorige week hebben we veel aan de marathon gewerkt. Het promoten ervan moet nu echt gaan gebeuren omdat mensen moeten gaan registreren. Hoewel het veel op de radio is weet nog niet iedereen dat er een marathon komt. Adicho vertelt ook al drie weken dat de banners komen, maar er is nog steeds niks. Dus mensen kunnen het alleen op facebook zien en heel veel mensen hebben geen computer of internet dus missen het dan. Dat wordt dus nog spannend!
Sjors is ziek :(
Woensdag (vorige week) vertelde Sjors me dat hij niet echt lekker was en dat hij vroeg naar bed zou gaan. Na een slechte nacht wilde hij donderdag graag naar Kampala. Hij liep al een aantal dagen met een ontsteking rond, maar de vrees voor malaria, of een andere tropische ziekte was sterk aanwezig. De donderdag zou een medewerker van Eye4Africa (stagebemiddelaars) ons kantoor komen bezoeken. Gewoon om ons te zien en om Adicho weer een keer te spreken. Na het gesprek vertelden we het verhaal en omdat zij die dag nog terug naar Kampala moesten, konden we met hun mee terugreizen. Voor Sjors was dit dé uitkomst omdat hij inmiddels nog zieker was geworden. Gelukkig had hij de rit overleefd en zijn we de dag erna naar ‘the surgery’ gegaan.
Gelukkig konden ze snel zeggen dat het geen malaria was, Uiteindelijk bleek dat hij was gestoken door een giftige spin. De beet was gaan ontsteken en moest behandeld worden. De eerste dagen kreeg hij antibiotica en werd de wond dagelijks schoongemaakt. Na het weekend werd het schoonmaken twee keer daags waardoor hij dus doordeweeks in Kampala moest blijven. Inmiddels gaat het gelukkig beter met hem.
Terwijl Sjors het hele weekend in Kampala is gebleven, ben ik wel naar Jinja gegaan waar de hele groep naartoe ging. We hadden een feest van vier jarigen en we hadden afgesproken om te gaan mountainbiken en te zwemmen. Het mountainbiken was echt een succes, lekker even erop uit en daarna lekker zwemmen. Heerlijk, de eerste keer in een zwembad geplonst in Uganda!
Het einde van het weekend betekende dus voor mij dat ik alleen terug naar Lira moest. Het is niet heel erg om zes uur alleen in een bus te zitten, maar de hele week alleen in Lira is toch wel raar. Iedereen vraagt waar Sjors is, en als ik vertel dat hij ziek is, dan zegt iedereen ‘sorry’. Wat betekent dat ze meeleven met hem. Ik heb al zoveel ‘sorry’s’ gehad, dat ik gestopt ben met tellen.
Busreis
Zoals gebruikelijk reizen we dus elke zondag terug naar Lira. Alleen was het afgelopen zondag geen ’we’. Zoals gezegd bleef Sjors in Kampala en stond ik er alleen voor. Gelukkig reed de buschauffeur redelijk rustig en ben ik maar één ongeluk tegengekomen, in tegenstelling tot de week ervoor toen we een touringbus tegenkwamen die zodanig bewerkt was dat hij minimaal een paar keer over de kop moest zijn gevlogen. Ook werden we toen tijdens het inhalen afgesneden door een fueltanker en als klap op de vuurpijl, een kilometer of honderd verder, werden we nogmaals geconfronteerd met een pick-up die over de kop was geslagen. Zo’n Pick-up is vaak het enige goedkope vervoersmiddel waarbij 30-50 man achterin de bak staan. Helaas is het bij deze fout gegaan en dat was ook te zien aan het aantal lichamen wat naast de omgeslagen truck lag. Je wilt niet kijken, maar doet het automatisch. Heftig. Tijdens deze trip zaten we ook nog is op stoel één en twee....Jawel, naast de buschauffeur. Toen we in Lira aankwamen, en we vaste grond onder onze voeten hadden, zeiden we tegen elkaar dat we nog zo min mogelijk op en neer gingen en dat we in ieder geval niet meer voorin gingen zitten. We realiseerden ons dat het reizen, op welke manier dan ook, echt veel risico’s met zich mee brengt.
Afsluiting van een schooljaar
Deze week beginnen de zomervakanties waarbij het schooljaar vaak afgesloten wordt met activiteiten en uitreikingen als ‘beste klas’, ‘beste student’ etc. Omdat we natuurlijk onze marathon moesten promoten zijn we naar een school geweest waar een dergelijke afsluiting was. Overal werd soda uitgedeeld en er was volop muziek. Op een groot podium werd drama gespeeld, dansjes gedaan en muziek gemaakt. Zo ook een traditionele dans door de leraren. Echt heel gaaf om te zien. Stel je voor, meer dan duizend zwarte mensen zitten te kijken naar een voorstelling en dan loopt er één(!) witte doorheen met een camera om alles te filmen. Doordat ik me toch wel als Ugandan gedroeg (zoals begroeten in Lao-language) kreeg ik al snel soda in mijn hand gedrukt en mocht ik recht voor het podium alles filmen en meekijken. Echt de perfecte plek. Na de voorstellingen hebben Adicho en ik ons zegje gedaan en werden we gefilmd waarna we wat vragen kregen van de Ugandese krant, ‘New Vision’. Na onze speech hebben we een aantal studenten ondervraagd en hebben we één student geïnterviewd voor het onderzoek wat Sjors en ik moeten doen. Ondanks dat ik het op dit moment even alleen moet doen, gaat het nog steeds erg goed. Volgende week kan ik gelukkig alles weer samen met Sjors doen! ;)
Het me gelukt om het verhaal wat korter te houden! Toch? De verhalen werden namelijk steeds langer wat het onaantrekkelijk maakt om te lezen. Voor nu is het weer even genoeg. Ik laat over een weekje of anderhalf, waarschijnlijk na de marathon, weer een berichtje achter.
Groetjessss
-
28 November 2012 - 17:53
Anouk:
Lange verhalen zijn niet onaantrekkelijk om te lezen hoor.
Het is leuk om van jullie te horen.
Wel heftig dat Sjors zo ziek is geworden.
Succes met het promoten van de marathon en natuurlijk het uitvoeren van de marathon en dan lezen we snel je berichtje weer!
Groetjes Patrick en Anouk -
28 November 2012 - 18:13
Sita Ter Horst:
Hoii Tim,
Zo te horen red je je wel goed daar zo helemaal lonely in het verre Lira, gelukkig!
Gelukkig gaat het met Sjors weer wat beter en kan hij je snel weer komen vergezellen :)
Ik wil jullie alvast heel erg veel succes en vooral ook plezier wensen bij de marathon van volgende week! Want volgens mij zien we jullie voor die tijd niet meer toch? Wij gaan Evi's verjaardag vieren op die zaterdag en Lira is best wel een eindje om even op en neer naartoe te komen, dus helaas kunnen we er niet bij zijn..
Ik hou me natuurlijk wel graag aanbevolen voor alle verhalen en foto's!
Doe beterschap aan Sjors en tot snel!
XXXX Sita
-
28 November 2012 - 18:30
Ome Leo:
Inderdaad, Tim, wel lange verhalen, maar allemaal erg de moeite waard om te lezen en ik neem ook steeds de tijd om het rustig door te lezen. Ik mis de foto's deze keer. Wel een geweldige ervaring zo. Succes daar en veel plezier. -
28 November 2012 - 19:02
Olivier:
Lange verhalen zijn goed, joh. lijkt het een beetje alsof ik er bij ben! ;)
-
28 November 2012 - 19:02
Mama:
jee,heftig dat sjors ziek is.
en balen dat hij in kampala moest blijven.
wens hem beterschap
je verhalen kunnen niet lang genoeg zijn hoor.
ze zijn echt de moeite waard om te lezen!
succes met de marathon en alles er om heen !
krijgen we nog wat fotos?
xxx
-
28 November 2012 - 20:26
Kathelijn:
Tim!! Wat leuk om telezen dat t goed met je gaat en t naar je zin heb :) hopelijk is sjors snel beter!! Nog heel veel plezier en geniet ervan! -
28 November 2012 - 20:27
Anja:
Ik mis het verhaal van je ongeluk. Hoe is het met je knie.?
Pas maar goed op elkaar. -
28 November 2012 - 20:48
Hans:
Wat een levenservaring doe je daar op Tim.
Ik hoop dat alles goedkomt en goed blijf gaan.
Kijken jullie goed uit maar geniet er niet minder om.
groetjes hans -
28 November 2012 - 21:27
Sanne:
Wat je daar toch allemaal niet tegen komt..!! Succes nog! X -
28 November 2012 - 23:46
Arthur:
He Tim, ga je zelf ook de marathon lopen ? Gewoon wat harder dan de rest, kun je zelf de finishlijn trekken !
-
29 November 2012 - 08:08
Jan:
Hey Tim,
Succes daar de kommende anderhalve week met het organiseren van de marathon. En ga je zelf ook nog mee lopen? Of laat je dat aan de Ugandanen over? Veel beterschap ook aan Sjors en kijk uit voor giftige spinnen!
Groetjes,
Jan -
29 November 2012 - 16:49
Tante Mieke:
Hoi Tim,
Wat een mooie foto's van de safari!! En ook de foto's waar je aan het werk bent.
De organisatie van de marathon gaat jullie vast en zeker lukken.
Het is wel even schrikken van Sjors, ik hoop dat hij weer gauw beter is.
Beterschap voor hem van mij.
Het verkeer, reizen en insecten...voorzichtig maar!
Geniet van deze onvergetelijke tijd!
Groetjes, tante Miek. -
29 November 2012 - 20:17
Stijn:
Mooi verhaal weer hoor... en heftig!!!
Succes de komende weken! Stijn -
29 November 2012 - 20:42
Tim Jansen:
Terugkomend op het verhaal over mijn knie waar Anja het over had.
Tijdens een rit op een motor knalde ik met mijn knie tegen een pickup en schoot ik met mijn knie onder de laadbak. De dag erna had ik een knie extra, alleen dan blauw. Maar ik kon hem nog wel redelijk bewegen.
Ik was heel blij dat mijn knieschijf nog heel was, want het ging toch redelijk hard. Gelukkig is het nu al een stuk beter, ik heb er nog wel last van maar het gaat goed.
De marathon ga ik misschien wel mee lopen. Met de nadruk op lopen.... hahaha
Nee ik kijk wel even. Ligt een beetje aan de opkomst. Als het niet heel druk is ren ik hem wel mee met de kleintjes, zou wel leuk zijn denk ik. Als het wel druk wordt, dan moet ik misschien dingen organiseren.
We zullen zien. Jullie horen het wel in het volgende verslag! ;)
Ik zorg in ieder geval dat er geen Kenianen mee rennen, want dan win ik sowieso nooit.. :P
Bedankt voor jullie posts!!!! -
30 November 2012 - 10:02
Annemoon:
Hoi Tim,
Leuk om weer iets van je te horen! We hadden al van Meine begrepen dat je het nog steeds goed naar je zin hebt daar, maar toch leuk om af en toe je verhalen te kunnen lezen. Wel vervelend dat Sjors ziek is geworden, maar fijn dat hij volgende week weer terug komt.
Veel succes nog met de voorbereidingen voor de marathon en alvast een fijne dag dan!
Groetjes,
Annemoon -
30 November 2012 - 21:11
Meine :
Hey liefje!
Het is me wel het weekje hè.... Je wordt weer ff met je neus op de feiten gedrukt dat je daar dan toch ver weg zit! Zeker als je er een week alleen zit zo. Ik had je knuffel ook hard nodig deze week hoor. Ik mis je! Nog 5 weekjes en dan kom je gelukkig weer naar huis! :-D
Kus!! En knuffel natuurlijk ;-)
-
30 November 2012 - 21:11
Meine :
Hey liefje!
Het is me wel het weekje hè.... Je wordt weer ff met je neus op de feiten gedrukt dat je daar dan toch ver weg zit! Zeker als je er een week alleen zit zo. Ik had je knuffel ook hard nodig deze week hoor. Ik mis je! Nog 5 weekjes en dan kom je gelukkig weer naar huis! :-D
Kus!! En knuffel natuurlijk ;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
